Þjóðareign

Ég hef verulegar efasemdir ennþá hvað varðar auðlindaákvæðið í stjórnarskránni. Ég vona bara að menn hafi gæfu til að gera hlutina almennilega því hér verður að vanda til verka. Ég tjáði mig um ástæður þess að ég er ekki ánægður með að hafa þetta í stjórnarskrá í síðasta bloggi mínu en nú er enn ein ástæðan komin í kollinn á mér. Slíkt ákvæði mun festa taugatitring manna í greininni í sessi. Sjávarútvegurinn þarf á langtímastöðugleika að halda. Um er að ræða fjárfestingar manna upp á tugi og hundruði milljóna, líka hjá einyrkjunum. Fjórða hvert ár þurfa menn í greininni að spyrja sig: Mun ríkið hirða fjárfestinguna til sín? Verður öllu umturnað? Þetta skaðar greinina.

Menn þurfa að stíga verulega varlega til jarðar þegar greinargerðir og nefndarálit verða búin til. Þessi undirstöðuatvinnuvegur þjóðarinnar þarf á stöðugu umhverfi að halda. Aðeins þannig hámarkar þjóðin arð sinn af þjóðareigninni.

Athugasemdir

[Fannar frá Rifi, 11.3.2007 kl. 13:01]

á 4 ára fresti selja einyrkjar sig úr greininni. Þessir flokkar, Fjálslyndir, Samfylkinginn, Vinstri Grænir og nú sem virðist Framsóknarflokkurinn. Menn sem vilja umturna öllum sjávarútvegi og jafnvel koma með hugmyndir eins fyrningarleiðinna og annað eins vitlaust. Þeir hafa skaðað sjávarútveg og smá þorp á landsbyggðinni meira heldur en allar afla skerðingar á þorski frá upphafi. 

[Sigurlaug Anna Jóhannsdóttir (IP-tala skráð) 16.3.2007 kl. 11:26]

Jæja, ertu núna glaður??

[Örvar Már Marteinsson, 16.3.2007 kl. 22:15]

Glaður? Bæði og. Ég sé eftir þeim tíma sem fór í þetta brölt. Sá tími hefði getað verið notaður í nytsamlegri hluti en að æsa menn upp í upphrópana ,,fever". Ég get þó ekki varist brosi yfir því að á endingu voru það stjórnarandstöðuflokkarnir sem hömluðu því að ákvæði um þjóðareign auðlinda yrði sett í stjórnarskrá.

Jú. Smá glaður