Örvar Már Marteinsson

21.3.2007 | 08:36

Erlent vinnuafl

Fyrir stuttu var ég að hlusta á Útvarp Sögu. Þar var m.a. verið að ræða um útlendinga og innflutt vinnuafl. Einn hringdi og var mikið niðri fyrir og sagðist vita mörg dæmi um að útlendingar væru teknir fram yfir Íslendinga í vinnu. Íslensk iðnaðarmannastétt væri í stórhættu. Hann og Sigurður útvarpsmaðu ræddu þetta fram og aftur, nefndu nokkur dæmi og býsnuðust yfir því að ríkisstjórnin hefði leyft óheftan innflutning vinnuafls (sem er ekki einu sinni rétt). Síðan kom að punktinum sem hreyfði við mér. Mitt í hneykslaninni viðurkenndu þeir ástæðu þess að atvinnurekendur í sumum störfum eru farnir að taka erlent vinnuafl fram yfir íslenskt: "...útlendingarnir leggja meira á sig og Íslendingarnir eiga það til að mæta seint og illa."

Þetta er kjarni málsins. Eigum við þá að loka landinu og leyfa íslensku vinnuafli að komast upp með að leggja lítið á sig, mæta seint og illa? Eða höfum við kannski orðið gott af samkeppninni? Eigum við að ala þjóðina upp í slíkri vernd að menn komist upp með leti af því að atvinnurekandinn hafi ekkert annað val?

Dugnaður hefur verið aðalsmerki Íslendinga til þessa. Það er okkur í lófa lagið að klúðra því með ofverndun vinnumarkaðsins. Samkeppnin á að brýna okkur. Tungumálið ætti að veita íslensku vinnuafli forskot en ef það dugir ekki til þá verðum við að taka til í okkar eigin ranni. Dugnaðurinn býr í okkur og hann á líka að gefa okkur forskot á annað vinnuafl. Við megum bara ekki komast upp með að kæfa hann.

Flokkur: Bloggar | Facebook