Fátt er svo með öllu illt....

...að ei boði gott.

Ónotatilfinningin sem fór um mann í gær þegar maður hlustaði á fréttirnar af gjaldþrotum og hruni er víst ekki alveg farin. Vissulega er ýmislegt sem minnir á kreppuna miklu en þó verður að gæta sín á því að láta ekki fjölmiðlamenn hlaupa með sig í gönur. Þeir einblína á þá þætti sem minna á kreppuna miklu en fjalla mikið síður um það sem gefur tilefni til bjartsýni. Það er að mörgu leiti hættulegt því heimskreppan mikla var einmitt að töluverðu leiti grundvölluð af ótta og hræðslu. Hér verður að draga andann djúpt og telja upp að tíu. Þessari niðursveiflu lýkur og ný uppsveifla hefst á ný. Þá munu þeir græða sem hafa vit á því að gera hagstæð viðskipti í niðursveiflunni - en þeir sem hafa sýnt fyrirhyggju og eiga annað hvort fjármagn eða nægilegt traust til að fá aðgang að fjármagni eru þeir sem geta keypt eitthvað núna. Slíkar sveiflur eru eðlilegar til hreinsunar kerfisins. Svo má segja að stjórnmálamenn með mikilmennskubrjálæði eða ofsahræddir og vænisjúkir kaupsýslumenn geti gert sveiflurnar of miklar og ýkt áhrif þeirra. Það er vandi sem hægt er að vinna í.

Það góða sem m.a. þessi frétt boðar er lækkun hráolíuverðs. Hún mun auðvelda verðmætasköpun og ýta undir ris efnahagslífsins á ný. Auk þeirra frábæru tíðinda að mínar ferðir til höfuðborgarinnar og til baka verða ódýrari. Það eru auðvitað bestu tíðindin. Ég fer því með bros á vör niður á bensínstöð að taka bensín fyrir næstu Reykjavíkurreisu.

Ég veit nefninlega að þeir hjá olíufélögunum eru ekki lengi á sér að lækka bensínverðið. Þeir fylgjast vel með og voru fljótir að hækka verðið. Nú verða þeir auðvitað eldsnöggir að lækka það!  

Er það ekki?

Hráolíuverð nálgast 92 dali